audycja nagrana z radia - proszę przewinąć do właściwego momentu

Piotr powiedział do Jezusa: „Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą”. Jezus odpowiedział: „Zaprawdę, powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci lub pól z powodu Mnie i z powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie, domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól, wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym. Lecz wielu pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi”.

    Mk 10,28-31 

komentarz:

Pokaż rozważanie 

 Ukryj 

Żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz… a życie wiecznego w czasie przyszłym

         Poznawszy te prawdy [społeczne Kościoła] – szczęśliwi poskromią bez wątpienia swoją wyniosłość, nieszczęśliwi zaś dźwigną się na duchu; jedni skłonią się do czynności, drudzy do skłonności umiarkowania. Tak ubędzie przedziału, pożądanego pysze, i wtedy bez trudności oba stany podadzą sobie przyjazne dłonie do zgody. Jeżeli wszyscy zastosują się zupełnie do przepisów religii chrześcijańskiej, to nie poprzestaną tylko na przyjaźni, lecz dojdą nawet do miłości braterskiej. Uczują bowiem i zrozumieją, że wszyscy bez wyjątku ludzie od Boga, jako wspólnego Ojca, pochodzą; że wszyscy za wspólny cel mają Boga, który sam jeden aniołów i ludzi uszczęśliwić zdoła szczęśliwością pełną i bezwzględną; że wszystkich zarówno odkupił Jezus Chrystus i przywrócił do godności synów Bożych; że zatem łączy ich węzeł prawdziwego braterstwa i między sobą i z Chrystusem Panem, którego dla tej przyczyny Pismo św. nazywa pierworodnym między wieloma braci (Rz 8, 29); że wreszcie tak dobra natury, jak dary łaski należą wspólnie i bez różnicy do całego rodzaju ludzkiego, a wszyscy pospołu, z wyjątkiem niegodnych, są dziedzicami Królestwa Bożego. Jeślić synami, tedyć i dziedzicami, dziedzicami Bożymi, a współdziedzicami Chrystusowymi (Rz 7, 17).

Encyklika Rerum novarum, 21 (© copyright Libreria Editrice Vaticana)
Leon XIII

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto nie wchodzi do owczarni przez bramę, ale wdziera się inną drogą, ten jest złodziejem i rozbójnikiem.

    J 10, 1

         Ta ewangelia naprowadza cię na trzecie wielkie zdarzenie Zielonych Świątek. W dzisiejszej ewangelii Chrystus rozumie przez owczarnię Kościół. Ten zaś w uroczystość Zielonych Świąt obchodzi swoje narodziny !

         Kościół miał pośredniczyć w udzielaniu łaski i światła Ducha Świętego wszystkim narodom. Jest on zgromadzeniem wiernych, którzy przyznają się do tej samej wiary, do jedności i do tych samych sakramentów, którzy stoją pod kierownictwem prawowitych pasterzy, szczególnie papieża i biskupów. Kolebką tego Kościoła jest pierwsza uroczystość Zielonych Świąt. Ponad 3000 ludzi różnych języków i kolorów zgromadziło się i dało się ochrzcić. A Duch Święty spoił ich w jedno. Spoił ich w przedziwną jedność i potęgę. W jedność nauczania, w potężną jedność organizacji, która oparła się wszystkim wewnętrznym i zewnętrznym prześladowaniom. To są cechy Kościoła dobrze ci znane. Jeden tylko jest Kościół; Chrystus bowiem mówi o swoim Kościele (Mt 16, 18), o jednej owczarni i jednym pasterzu (J 10, 16). Jeden jest jego duch, gdyż Jezus błagał Ojca: Proszę, aby wszyscy byli jedno (J 17, 20). Apostoł ze szczególną siłą uderza: Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich (Ef 4, 5). Jest on katolicki, tzn. przeznaczony dla wszystkich i rozciągający się na wszystkie ludy, tak że już św. Paweł mógł powiedzieć: O wierze waszej mówi się po całym świecie (Rz 1, 8). Jest on apostolski, ponieważ wybudowany jest na fundamencie Apostołów (Ef 2, 20). Jest święty, zarówno w swej nauce, jak środkach, a niemniej także w swoich członkach. Jest nieomylny, albowiem powiedział Pan o Kościele nauczającym: Kto was słucha, mnie słucha (Łk 10, 16). Będzie on trwał po wszystkie wieki, aż do skończenia się czasów, albowiem moce piekielne go nie przemogą (Mt 16, 18).

         Chowaj głęboką wdzięczność w sercu, że zostałeś powołany do tego Kościoła. Pamiętaj o wielkości łaski, która dzięki wybraniu do prawdziwego Kościoła, stała się twoim udziałem przed milionami innych. Miłuj Kościół. Życiem swoim przynoś mu chwałę i sprawiaj radość. Módl się za tych, którzy błąkają się poza prawdziwą owczarnią. Stój przy Chrystusie, o którym pisze Apostoł: Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie (Ef 5, 25).

Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM
wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.