W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego: «Nie mają wina». Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czy jeszcze nie nadeszła godzina moja?» Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie». Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Jezus rzekł do sług: «Napełnijcie stągwie wodą». I napełnili je aż po brzegi. Potem powiedział do nich: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu». Ci więc zanieśli. Gdy zaś starosta weselny skosztował wody, która stała się winem – a nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli – przywołał pana młodego i powiedział do niego: «Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory». Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.
Komentarz
Cud w Kanie objawia głęboką prawdę o naturze mesjańskiej misji Jezusa: przemienia to, co zwyczajne, w rzeczywistość pełną łaski. Woda, symbol codzienności i ludzkiej ograniczoności, staje się winem – znakiem błogosławieństwa i obfitości. Ta przemiana dokonuje się w kontekście ludzkiego braku, który staje się przestrzenią działania Boga. Posłuszeństwo sług, którzy napełniają stągwie „aż po brzegi”, ukazuje, że pełnia błogosławieństwa rodzi się z ufnego wykonania Bożych poleceń, nawet jeśli nie rozumie się ich sensu. W Kanie rozpoczyna się droga, na której Pan przemienia niedostatek człowieka w radość, jeśli ten pozwoli się prowadzić i zaufa Słowu.
komentarz: ks. Tomasz Trzaska
Pokaż rozważanie
Ukryj
